fbpx
Search
Close this search box.

Mr. Probz’ problemen met Sony

Ruim een maandje geleden wees Rechtbank Amsterdam een vonnis in het kort geding tussen Left Lane B.V. (het label van Dennis Princewell Stehr a.k.a. Mr. Probz) en Sony Music Entertainment Netherlands B.V. ofwel Sony. De rechter maakt in het vonnis korte metten met een paar hardnekkige “industry practises“.

Je kan daarom uit deze zaak een paar belangrijke lessen leren voor je contractonderhandelingen en bedrijfsvoering. Zo kun je voorkomen dat je (als label) in de problemen raakt of (als artiest) geld misloopt.

In dit artikel beschrijf ik wat er precies gebeurde, wat de rechter oordeelde en wat jij hiermee kan doen.

 

Kort geding

Een kort geding is een soort spoedprocedure bij de rechter. Je kan in zo’n zaak alleen een snelle en voorlopige beslissing vragen. Een kort geding zie je vaak bij inbreuk zaken waarbij de schade anders verder oploopt. Je zaak moet namelijk een spoedeisend belang hebben, anders wordt je zaak afgewezen. Je kan dan nog wel gewoon naar de “normale” rechter.

Samenvatting van de zaak tegen Sony c.s.

Maar goed, dat gezegd hebbende: de zaak van Mr. Probz versus Sony ging kort gezegd om het volgende:

  • * Mr. Probz maakte in 2013 de track “Waves”.
  • * In datzelfde jaar maakte Robin Schulz een remix van dat nummer.
  • * In november 2013 sloten Left Lane en Sony een exclusieve licentieovereenkomst voor 10 jaar voor alle versies van de track Waves. Op grond van die overeenkomst moest Sony royalty’s aan Left Lane. Als royaltybasis werd gekozen voor een berekening “at source”, dus bij de eerste bron van exploitatie.
  • * Begin 2014 bracht Sony de Waves-remix uit. De plaat stond wekenlang op nummer 1 in de hitlijsten in Europa en Amerika.
  • * Partijen hebben daarna in mei 2014 een addendum (een aanvulling op de eerdere overeenkomst) getekend ten aanzien van de exploitatie van de Waves-remix door Ultra Records (een Amerikaanse dochtermaatschappij van Sony). In die overeenkomst kreeg Mr. Probz een betere deal aangeboden.
  • * De betere deal hield in dat er een zogenaamde “sliding scale” bij bepaalde “thresholds” werd toegepast met betrekking tot de royalty’s. Concreet betekende dit dat als de track bijvoorbeeld meer dan 1.000.000 verkopen had gegenereerd in Amerika en Canada, het royaltypercentage voor Mr. Probz c.q. Left Lane zou toenemen. * Bij 2.000.000 verkopen zou dat nog een keer gebeuren.
  • * Mr. Probz heeft in mei 2018 een schriftelijke ingebrekestelling naar Sony gestuurd, omdat Sony de verhogingen niet zou hebben toegepast en omdat Sony geen volledige statements had gestuurd, althans dat er data ontbrak. Zonder die data kon Mr. Probz natuurlijk niet verifiëren of de statements en betalingen klopten.
  • * In juni 2018 hebben partijen een beëindigingsovereenkomst gesloten. Deel van die overeenkomst was blijkbaar dat Sony moest meewerken aan een boekenonderzoek (al stond dit ook in de exploitatie-overeenkomst. Dit wordt een “audit clausule” genoemd).
  • * De accountant die het onderzoek in oktober 2019 uitvoerde, kreeg van Sony en Ultra geen toegang tot de gevraagde informatie. De accountant kon zijn onderzoek daarom niet goed uitvoeren en Mr. Probz wist dus nog steeds niet of hij nou correct betaald had gekregen of nog geld tegoed had van Sony. Hij dacht natuurlijk – mede gelet op het enorme succes van Waves en de onduidelijke en lage statements – het laatste.
  • * In december 2019 eist Mr. Probz dat Sony en Ultra meewerken aan het boekenonderzoek, maar beide partijen weigeren dit.
  • * In februari 2020 ontbindt Mr. Probz vervolgens de licentieovereenkomst voor Waves (en de remix daarvan) en de aanvullende overeenkomst die hij met Ultra heeft gesloten, alsmede de beëindigingsovereenkomst tussen partijen van juni 2018.

Vorderingen van Mr. Probz en Left Lane

Je voelt het al aan. Het was hommeles tussen de Nederlandse muzikant en zijn label Left Lane enerzijds en de major Sony en Ultra anderzijds. De vorderingen van Team Probz bestonden er dan ook voornamelijk uit dat:

  • * Sony c.s. stopt met de exploitatie van Waves (en daarmee met de inbreuk op de rechten van Left Lane; de licentiecontracten waren namelijk ontbonden en Sony mocht daarom eigenlijk niet meer exploiteren).
  • * Team Sony meewerkt met de “migratie” van de masters c.q. opnamen naar Left Lane.
  • * Sony zich moest uitschrijven als label bij de Sena’s van deze wereld.
  • * Sony moest meewerken aan de audit, zodat Mr. Probz kon kijken (en bewijzen) hoeveel verkopen etc. zijn muziek had gegenereerd om zo te checken of hij wel correct was betaald.
  • * Sony Music Entertainment Netherlands B.V. de kosten van de procedure moest betalen.

Rechter oordeelt in het voordeel Team Probz

De rechter is het grotendeels met Left Lane en Probz eens. Zij oordeelt dat Sony niet op goede wijze verantwoording heeft afgelegd over de financiële kant van de samenwerking. Als ik het vonnis lees, dan kan ik me daar wel in vinden. Zo zegt Sony bijvoorbeeld enerzijds dat zij geen reden heeft om te twijfelen aan de opgaven van een zustermaatschappij (Ultra). Maar in de volgende alinea staat dat Ultra te lage aantallen had doorgegeven voor Q2 2016 tot en met Q2 2019. Ja hallo. Maar goed, laten dit voor het gemak even een “kleinigheidje” noemen.

Tekortkoming in de nakoming van een overeengekomen verplichting a.k.a. wanprestatie

Waar het verder om gaat is dat Sony gewoonweg niet op tijd heeft betaald. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker in de muziekindustrie. Maar de rechter laat nu wel zien dat die verplichting gewoon een hoofdverplichting is. Niet ok om daar dus niet aan te voldoen!

Duidelijke statements zijn key (en fair)

Daarnaast had Sony de brongegevens van de exploitatie aan Left Lane kenbaar moeten maken, ook voor zover dit door haar zustermaatschappijen en (sub-)licentiehouders gebeurde. De royaltygegevens moesten volgens de rechter (en het contract en de wet) juist en overzichtelijk zijn. Dat waren ze blijkbaar niet of niet genoeg. Mr. Probz kon niet checken wanneer hij de thresholds van 1.000.000 en 2.000.000 had gehaald en wat de weerslag daarvan was op zijn royaltypercentages. Laat staan hoe dit verband hield met het bedrag dat hij uiteindelijk van Sony zou moeten krijgen.

Probzlematische contractsbepalingen

Er stond daarbij overigens niet in de contracten dat Sony pas hoefde te betalen als zij de royalty’s van de derden had ontvangen. Ze moest zich gewoon aan de contractuele afspraken houden. Ik weet dat deze bepaling eigenlijk standaard in alle muziekcontracten staat: 90 dagen na ieder kalenderhalfjaar. Maar je ziet hier dat het zomaar kopiëren van die bepaling als dat niet matcht met je bedrijfsvoering, wellicht niet zo’n slim idee is.

Wat kun je leren van de zaak tussen Mr. Probz en Left Lane versus Sony en Ultra?

Als je het bovenstaande goed hebt gelezen en even hebt laten inwerken, dan denk je ongetwijfeld; oh ja, dat begrijp ik wel of oh ja, dat is inderdaad niet zo handig. Naar mijn mening zou je het volgende even goed bij jezelf of je label moeten checken:

  • Gedetailleerde statements zijn enorm belangrijk, zeker als je een “at source” deal hebt gesloten. Een goed statement is een te herleiden statement. Je moet het kunnen verifiëren. Dat geldt overigens voor veel contractsbepalingen, hoor. Stel jezelf maar eens de vragen: wie mag / moet wat, hoe, wanneer, waar en hoe weet je of daaraan is voldaan? Als je dat dan opschrijft in een lekker pakkend contractsartikeltje, dan ben je een heel eind.

  • Er zijn verschillende manieren om een overeenkomst te beëindigen. Iedere vorm heeft een eigen route en rechtsgevolgen. Kies je de verkeerde route of neem je de verkeerde stappen, dan kan dat je duur komen te staan, omdat je bijvoorbeeld een schadevergoeding moet betalen. Beëindigen van overeenkomst is – net als het aangaan ervan – typisch iets waar je even met een specialist over moet sparren. Beter voorkomen, dan genezen!

  • Beëindiging met wederzijds goedvinden, bijvoorbeeld door middel van een beëindigingsovereenkomst, is een goede oplossing als je de zaak niet door een rechter wil laten beslechten. Dan moet die overeenkomst natuurlijk wel goed worden nagekomen. Anders sta je er – in het geval van Mr. Probz en Sony – alsnog. Maar goed, het is dus een overeenkomst om een andere overeenkomst te doen eindigen. Dat kan ertoe leiden dat partijen op (redelijke) goede voet uit elkaar gaan. Check deze column voor meer alternatieve geschiloplossingen.

  • Als label zou je zoveel mogelijk moeten vertrouwen op de gegevens die jij van anderen krijgt over de exploitatie. Daar kun je dus in jouw contract met een artiest rekening mee houden. Je moet de situatie wel zien te voorkomen dat de artiest van het kastje naar de muur wordt gestuurd en dus eigenlijk nergens kan checken of zijn betalingen kloppen. Jij zegt; ja, ik krijg die gegevens van label X, ga daar maar vragen en label X zegt tegen de artiest; ja, met jou heb ik geen contract dus je krijgt de cijfers niet. Dat lijkt mij niet wenselijk. Maar als jij gegevens van Spotify of de MediaMarkt krijgt en een bijbehorende betaling, dan lijkt me dat een ander verhaal ten opzichte van jouw artiest.

  • Besteed aandacht aan contracten en de correcte nakoming ervan. Deze rechtszaak kostte Sony € 19.767,48 aan advocaatkosten en verschotten. Aan de andere kant; Mr. Probz heeft dus deze kosten moeten maken om zijn recht te halen. Voorkomen is – echt – beter dan genezen.

Wil je het hele vonnis in kort geding lezen; klik dan hier. Meer weten over het kort geding bij de rechtbank? Lees dan ook eens over deze zaak.

 

Wil je meer weten over jouw contracten als artiest of als label? Heb je het idee dat je niet genoeg betaald hebt gekregen? Of wil je checken of jouw contract je genoeg beschermt met betrekking tot een soortgelijke zaak? Neem gerust even contact op voor een contractscan!

Dit bericht delen:

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Reddit
Tumblr
WhatsApp
Email

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

SANDER PETIT LL.M

Contact opnemen met Sander Petit - De Dance-Advocaat
Foto: Wouter Wolfkamp (Nortoir)

RECENTE BERICHTEN

sena betalen

Sena betalen?

De factuur van Buma en Sena; daar had je even geen rekening mee gehouden in je begroting. En nu?

Veel organisatoren staan er niet bij stil dat je aan Buma en Sena moet betalen als er bepaalde muziek op je evenement wordt gedraaid. Maar moet echt je betalen en zo ja, hoeveel?

Lees verder »
artiestenovereenkomst niet vernietigbaar

Artiestenovereenkomst niet vernietigbaar – niet zo Flex voor Ronnie

RONNIE FLEX VERLIEST RECHTSZAAK TEGEN TOP NOTCH

De artiestenovereenkomst tussen rapper Ronnie Flex en Top Notch is niet vernietigbaar volgens de Amsterdamse rechtbank.

Daarnaast wordt geoordeeld dat Ronnie Flex geen mastereigenaar is van zijn tracks. Een flinke domper voor de artiest die zelf een rechtszaak startte tegen het Nederlandse hiphop-imperium.

De zaak kent een aantal overeenkomsten met de rechtszaak tussen Martin Garrix en Spinnin’ Records, maar ook een paar belangrijke verschillen. Ik bespreek ze in dit artikel en geef tips voor zowel artiesten als labels als het gaat over het checken en onderhandelen van #artiestenovereenkomsten.

Lees verder »

SOCIALS